روان کننده صنعتی

mehdi 
  بازدید : 29
يکشنبه 22 مرداد 1402 زمان : 15:43 


1
2
3
4
5

هر گروه نیز بر اساس ویسکوزیته به چندین زیر گروه تقسیم می شود. طبقه بندی روغن (ISO) انجام نشده است که در این مورد از طبقه بندی SAE استفاده می شود
این طبقه بندی از سال 1911 مورد استفاده قرار گرفته و چندین بار مورد بازنگری قرار گرفته است که آخرین ویرایش آن SAEJ300 است. در جدیدترین طبقه بندی، شش درجه برای روغن موتور زمستانی و پنج درجه برای روغن موتور تابستانی معرفی شد.

روغن بسته به نوع و مشخصات آن کاربردهای مختلفی دارد، اما در بیشتر کاربردها نقش روان کنندگی آن مهم است.

مشخصات روغن
خواص مطلوب یک روغن به کاربرد آن بستگی دارد. در این مورد، تشخیص روغن موتور و روان کننده صنعتی ضروری به نظر می رسد.
ویسکوزیته و شاخص ویسکوزیته روغن های صنعتی
برای تعیین تغییر ویسکوزیته با دما، "دیویس و دین" یک رابطه تجربی برقرار کردند. در روشی که آنها استفاده کردند، یک نمونه روغن هدف با دو مجموعه روغن پایه مقایسه شد.
مهمترین ویژگی یک روغن از نظر خاصیت روان کنندگی، ویسکوزیته است. البته لازم به ذکر است که از آنجایی که موتور در شرایط همدما کار نمی کند، روغن موتور هنگام استارت زدن به خصوص در فصل زمستان سرد و کثیف است، در حالی که در شرایط عادی کارکرد، دمای روغن موتور در میل لنگ به آن می رسد. 80 درجه سانتیگراد تا 100 درجه سانتیگراد.در لایه های پوشاننده سیلندرها، دما می تواند به 200 درجه سانتیگراد یا بیشتر برسد و در این محدوده دما، روغن باید اثر روان کنندگی خود را حفظ کند. این بدان معنی است که تغییر در ویسکوزیته آنقدرها زیاد نیست.

این دو گروه از روغن های پایه عبارتند از:

روغن پایه
(H) گروه روغن پنسیلوانیا روغن های پارافینی هستند که ویسکوزیته آنها با دما تغییر کمی می کند. به طور سنتی، این روغن ها دارای شاخص ویسکوزیته 100 در نظر گرفته می شوند.
نفت گروه L در خلیج ساحل نفتنیک است و ویسکوزیته آن با دما بسیار تغییر می کند. شاخص ویسکوزیته این روغن ها نیز صفر شد.
دیویس و دین ویسکوزیته این روغن‌های پایه را در 100 درجه فارنهایت و 210 درجه فارنهایت اندازه‌گیری کردند و جدول زیر را ارائه می‌کنند، که در آن D = L-H نشان‌دهنده ویسکوزیته روغن نمونه H و نمونه روغن L در 100 درجه فارنهایت در یک وضعیت خاص تفاوت ویسکوزیته است. روغن ها در دمای 210 درجه فارنهایت ویسکوزیته یکسانی دارند.

حال برای تعیین شاخص گرانروی روانکار مورد نظر، ابتدا ویسکوزیته آن را در 100 و 210 درجه فارنهایت مشخص کنید که به ترتیب با U و V نشان داده می شود و روغنی را از دو گروه روغن در پنسیلوانیا و ساحل خلیج فارس انتخاب کنید: در 210 درجه. فارنهایت، ویسکوزیته آن برابر با V است.اگر ویسکوزیته این دو روغن پایه در 100 درجه فارنهایت برابر با H (روغن پنسیلوانیا) و L (روغن خلیج) باشد.

برای موتورهای خودرو و هواپیما، روغن هایی با شاخص ویسکوزیته بالا توصیه می شود، در حالی که برای موتورهای دیزلی، روغن هایی با شاخص ویسکوزیته بالا لازم نیست.

عملیات پالایشی می تواند شاخص ویسکوزیته روغن ها را به نزدیک 100 برساند، اما پالایشگاه ها از این مقدار فراتر رفته اند، با پالایش و افزودن مواد ویژه به روغن های روان کننده، شاخص ویسکوزیته را به 140-150 رسانده اند. روغن با چنین شاخص بالایی را می توان در تمام طول سال استفاده کرد. این روغن در دماهای پایین (یعنی هنگام روشن کردن موتور در سرما) سیال تر از روغن زمستانه است و ویسکوزیته خود را بهتر از روغن تابستانی در دمای کار موتور در روز گرم حفظ می کند. جدول زیر حداقل ویسکوزیته را برای همه انواع روغن های Four Seasons ارائه می کند.
رحمت:
گریس چیست؟ انجمن آمریکایی تست و مواد (ASTM) گریس را اینگونه تعریف می کند: یک محصول جامد یا نیمه جامد که از پراکندگی یک ماده غلیظ کننده در مایع حاصل می شود.

مشخصات روغن صنعتی
روغن صنعتی شامل تعداد زیادی فرآورده نفتی است که با توجه به مصارف مختلف باید ویژگی های متفاوتی داشته باشند.جدول زیر الزامات کاربرد و خواص مورد نظر روغن های صنعتی را بر اساس استانداردهای ISO نشان می دهد. مشاهده می شود که علاوه بر مشخصات مورد نیاز آنها، خواصی مانند ویسکوزیته، شاخص ویسکوزیته، نقطه ریزش، فراریت، نقطه آنیلین، باقیمانده کربن کنرادسون، خواص مکانیکی و مقاومت در برابر اکسیداسیون برای این نوع روغن ها مهم است.

این مواد با روغن ها متفاوت هستند:

گریس در واقع روغنی است که یک غلیظ کننده به آن اضافه شده است.

در دمای اتاق، گریس معمولاً جامد است، در حالی که روغن معمولاً مایع است.

همه روغن ها را می توان به گریس تبدیل کرد، اما نه برعکس.

گریس ها معمولاً فقط در ماشین آلات، ابزارآلات یا تجهیزات صنعتی استفاده می شوند، در حالی که روغن ها مصارف غیر صنعتی غیر از موارد ذکر شده دارند.

اما غلیظ کننده در هنگام ساخت گریس چه چیزی اضافه می شود؟
این مواد می توانند کانی به نام بنتونیت یا کانی به نام مولیبدن باشند. در بیشتر موارد، این افزودنی پایه صابونی به نام لیتیوم است.گریس روغنی است که در شبکه ای از الیاف ذخیره می شود که مانند یک اسفنج عمل می کند و این شبکه الیاف همان عامل قربانی است که در بالا ذکر شد. مولکول های تشکیل دهنده یک غلیظ کننده را می توان در کنار یکدیگر قرار داد و منافذی در ساختار آن ایجاد کرد تا ذرات روغن بین این منافذ قرار گیرند. به طور کلی، خواص روانکاری گریس از روغن بین این شبکه ها به دست می آید. سایر خواص به نوع و کیفیت ضخیم کننده بستگی دارد.

در زیر، برخی از اصطلاحات بیشتر مربوط به گریس را مورد بحث قرار می دهیم:
قوام: بستگی به قوام گریس دارد

نقطه ریزش: دمایی که در آن روغن شروع به جدا شدن از غلیظ کننده می کند

ویسکوزیته پایه روغن: ویسکوزیته روغنی که نوع خاصی از گریس از آن ساخته می شود.

مقاومت در برابر آب: آزمایشی برای دوام مواد در برابر آب یا لوله های فشار قوی آب.

ظرفیت حمل: اندازه گیری توانایی گریس برای تحمل فشار (به این معنی که یک گریس چقدر فشار می تواند تحمل کند و همچنان عملکرد خوبی داشته باشد)

پایداری برشی: در صورت استفاده مکرر و سریع، چقدر گریس مقاومت خود را می شکند.